( a ) afgedwaalde schapen, je kruis is het eigen-ik, angst etc… JEZUS SPREEKT

Uit de boeken:  ” Jezus spreekt”  door de twee luisteraars. Gazon uitg. Den Haag.

Niet één, maar twee personen – beiden vrouwen- schreven deze boeken. Zij verkozen anoniem te blijven en ‘de twee luisteraars’ te worden genoemd.  Deze twee moedige vrouwen vochten dapper tegen ziekte en armoede. Ze stonden voor een hopeloze toekomst en één van hen verlangde er zelfs naar deze harde wereld voorgoed te verlaten. En toen sprak Jezus. En Hij sprak opnieuw!

Dag aan dag kwam Hij hen bemoedigen. En hoewel zij nog hun zorgen hadden, kregen zij nieuwe moed en kwam er blijdschap in hun leven. Want Hij bezielde hen met Zijn beloften voor de toekomst, waarin Zijn liefderijke bedoeling duidelijk zou worden. En Hij vermaande hen vriendelijk om hun ongeloof.

Afgedwaalde schapen

O jezus, leid onze schreden opdat wij niet verdwalen.

Tegen afdwalen, mijn kinderen, bestaat geen andere remedie dan zó dicht bij Mij te blijven, dat niets -geen verkeerde invloed, geen verzoeking, niemand anders- tussen ons kan komen. Als je  daarvan overtuigd bent, kun je alleen maar aan Mijn zijde blijven, wetende, dat als Ik zelf de enige Weg ben, niets je kan verhinderen “in de Weg te zijn”, niets je kan doen afdwalen. Ik heb vrede beloofd, maar niet, dat men z’n gemak ervan kan nemen. Ik heb voor het hart rust en troost beloofd, maar geen werelds vermaak. Ik heb gezegd “In de wereld zult ge verdrukking hebben”, wanneer de dingen tegen zitten, heb dan niet het gevoel, dat je gefaald hebt of geen leiding hebt ontvangen, want Ik heb gezegd “in de wereld zult ge verdrukking hebben; maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen”. Leer dus van Mij hoe groot de overwinnende kracht van Iemand, die hoewel bespuwd, gegeseld, verkeerd begrepen, verlaten en gekruisigd, toch kon zien, dat Zijn werk door deze dingen niet was beïnvloed, en triomferend vanaf Zijn kruis kon roepen “Het is volbracht”. Niet de pijn, de spot, de strijd was volbracht, maar Zijn taak. Laat deze gedachte je tot troost zijn: Temidden van mislukking, onenigheid, smaad en lijden kunnen zelf nu vrienden en engelen klaar staan om in koor te juichen:”Het is volbracht”.

Je kruis is het eigen-ik.

Bedenk, dat je slechts een instrument bent. Het is niet aan jou om te beslissen of wanneer of waar je moet handelen. Dat alles bepaal Ik. Zorg er voor, dat je heel goed voor Mijn werk te gebruiken bent. Alles, wat je belemmert om bruikbaar te zijn, moet worden weggenomen. Mijn kruis is het, waarop de lasten van de wereld zijn gelegd. Hoe dwaas is Mijn discipel, die zijn eigen lasten tracht te dragen, als er maar één plaats voor is – Mijn Kruis. Dan lijkt hij op een vermoeid man, die op een hete stoffige weg een zwaar pak draagt, terwijl alles geregeld is om het voor hem te vervoeren. De weg, het landschap, de bloemen, de schoonheid om hem heen- alles bestaat niet meer voor hem. Maar, Mijn kinderen, misschien denk je wel bij jezelf, dat Ik heb gezegd: “Neem dagelijks je kruis op en volg Mij”.    Ja, maar het kruis, dat je gegeven is, is slechts een kruis, dat moet dienen om daarop het eigen-ik te kruisigen; het eigen “ik”, dat alle voortgang en blijdschap belemmert en verhindert, dat Mijn Levenskracht en Geest door je heen stroomt. Luister naar Mij, heb Mij lief, verblijd je in Mij. Verheug je.

Angst.

Wie in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, vernacht in de schaduw des Almachtigen. Ps. 91.1

Verborgen op een veilige plaats, die alleen bij God en bij jou bekend is. Zo geheim, dat zelfs geen macht ter wereld die kan vinden.   Maar…je moet daar vertoeven, Mijn geliefde kinderen. Geen vluchtig bezoek, maar een werkelijk daar blijven. Maak het tot je thuis. Tot je woonplaats. Op dat huis zal Mijn schaduw rusten om het dubbel veilig te maken, en dubbel geheim. Gelijk de vleugels van een broedende moedervogel, zo rust die schaduw op dat huis. Wat moet je je daar veilig en zeker voelen! Als angsten je aangrijpen en zorgen je kwellen, dan komt dat, omdat je je buiten die beschermende schaduw hebt gewaagd. Het enige, dat je dan te doen hebt is, dat je weer in je schuilplaats kruipt. Rust dus.