GOD EERBIEDIGT DE MENSELIJKE VRIJHEID

Uit het boek “Hij en ik” door Gabriëlle Bossis.(Gesprekken die zij heeft met Jezus). Uitg. Sint Petrus Canisiusstichting Tegelen.

Tijdens de H.Mis onder het Onze Vader, “Heer, toen U op het kruis sprak en zo vreselijk leed, hoe komt het dat die minuten niet alle zondaars van de aarde gered hebben?

Ik heb de Hemel geopend voor allen, maar ieder blijft vrij. Jullie taak is het, mijn broeders, om het heil vande mensen te voltooien door Me erom te vragen en door te lijden voor hen.

Het is voor Mij een geluk om jullie te helpen. Mijn beminde zielen, roep Mij om jullie te hulp te komen. Jullie zijn vrij om Mij te willen of niet te willen en Ik sta met kloppend hart te wachten op jullie beslissing…..

Ieder heeft zijn eigen manier van liefhebben. Beroof Me niet van jouw manier. Ik haal niets door elkaar. Ik vind smaak in jullie speciale manieren. Sinds het begin van de wereld zijn er geen twee gelijken. Dat vormt samen voor Mij de symfonie van mijn vreugde. Heb Ik er geen recht op? Toch eis Ik niets. Ik wacht af. En als jullie Me gelukkig maken, is mijn vreugde groot. Vrees dus niet om Mij te geven. Leer om Me te geven: heel eenvoudig, als een klein kind. Blijf als een kind bij je “Grote Vriend”. Treed zozeer binnen in Mij dat je jezelf vergeet. Streef zozeer naar mijn belangen dat je eigen belangen je alleen nog bezig houden voorzover ze betrekking hebben op mijn glorie.

Leef alsjeblieft voortdurend in mijn liefde. Ik dwing je niet. Ik dwing nooit. Ik dring je zelfs mijn gaven niet op. Jullie zijn vrij. Hoe dikwijls heeft jullie vrijheid Mij gekruisigd… Dan wacht Ik… Ik wacht al eeuwen… En geloof je ook niet dat Ik al heel lang wacht…? Geen twee zielen zijn gelijk. Niemand kan Me geven wat Ik van jou verwacht.

Wat droevig is, dat is de afwezigheid van communicatie tussen de Schepper en zijn schepsel. Het lijkt wel de stilte van de dood. Ik ben het leven en geef het leven. Verwacht het en verlang ernaar. Het leven dat Ik geef blijft in eeuwigheid. De zaligen in de hemel weten dit. Zij herkennen mijn wegen in hen. Probeer mijn activiteit in jouw activiteit te begrijpen! Dikwijls zeg Ik: Ik zal werkzaam zijn in jou als je het goedvindt, want Ik dwing nooit; Ik kom op uitnodiging. Laat je door niets in verwarring brengen. Geef jezelf aan Mij zoals je bent. Waarom gedraald? Hoe beminnelijk is de haast om naar Mij toe te komen.

Nooit zul je weten met welk een respekt Ik Me richt tot een ziel: het respekt voor haar vrijheid. Aanbid mijn liefde, die jou nodig heeft. Aanbid mijn buitengewone fijngevoeligheid, die je mijn geheime gedachten toevertrouwt, en mijn verlangens. En wees een beetje voor Mij wat Ik voor jou ben. Je ziet hoe onhandig Ik het je vraag… Jullie vrijheid ontneemt Me dikwijls de woorden die Ik zou willen zeggen. Het is alsof Ik hoop dat jullie uit jezelf vindt wat Ik verlang!  Ja, hoe groot is mijn vreugde als jullie mijn verlangens raadt!

Alles wat je heb, komt van Mij!!! Van jezelf ben je volstrekt niets. Laat dat niets het Mijne zijn! Je weet dat Ik de menselijke wil respekteer. Ik wacht af. Ja, later, als je mijn Liefde begrijpt, wat zou je dan graag naar de aarde terugkeren alleen maar om Mij te verkiezen, al was het maar een ogenblik, en te lijden tot de laatste dag. Och, weiger Me nooit iets… Zeg: “Mijn dierbare Bruidegom, zoals U wilt”. Wat zal Ik gelukkig zijn. Deze gedachte zal je helpen. Wees zoveel je maar kunt, één met Mij.

Hoe dikwijls hoorde je Me in het evangelie zeggen: “Wees niet bang” . Jullie liefde is het die Ik verlang, waar Ik altijd naar uitzie… als een diplomaat, zonder het jullie te vragen. Ik respekteer eindeloos de beslissing van jullie harten, die vrij zijn. En wat voor omwegen maak Ik niet -voor iedereen verschillend- !.  Met welk een fijne voorzorgen maak Ik het hof… hetzij door een herinnering een gedachte of een gebeurtenis. Jijzelf hebt het ogenblik gekend dat je moet aangrijpen, zonder achterwaarts te zien -waarop je je vol vertrouwen overgeeft voor het nieuwe leven, dat geen leven voor jezelf is, maar ons beider leven voor de glorie van de Vader.

Heb je goed begrepen dat je kunt komen uitrusten aan mijn Hart?   En als je dat begrepen hebt, waarom kom je dan niet?  Mij doe je tekort. Ik ben wel verplicht om af te wachten en niet aan te dringen, want Ik eerbiedig jullie vrijheid. Ik ben er. Ik verlang naar je. En dan kom jij niet?  Ik vraag je alleen er vaker om te denken. Dan zul je ook vaker naar Me toekomen. Ik zal je mijn liefde geven, mijn geduld voor de naaste. Je zult beter begrijpen dat hij (de naaste) Mij is, en je zult uit liefde tot Mij naar hem toegaan, heel eenvoudig, altijd van deze gedachte vervuld: dat je minder waard bent, de geringste van allen. Heb je geen onvergetelijke genaden gekregen? Daarom: verlaat jezelf om Mij te volgen. En wees overtuigd: als je jezelf verlaat, je niet veel: zo is het, mijn liefste.

Vraag aan de Vader om de gelegenheden te vermeerderen Hem aangenaam te zijn. Vind je het niet heerlijk om God aangenaam te zijn? Hij heeft alles wat Hij wil… Maar heeft jullie hart alleen als je Hem dat wilt aanbieden -altijd zijn respekt voor jullie vrijheid. Ga dus naar allen, zonder uitzondering. Het is voor Mij:  geef jezelf geheel aan hen. Ga in beminnelijkheid zover als je kunt. Waarom zou je daarmee ophouden? Wees gelijkmatig in goedheid. Ben Ik niet onveranderlijk? Laat Ik de zon niet schijnen en mijn regen neervallen over goeden en kwaden? Laat je blijheid wijd uitstralen, zoals gisteren. Ik werd er door verheerlijkt. Mijn allerliefste, Ik reken op je.Ik wacht op je, nu al geef Ik je de nodige genaden, Ik hoop dat je ze gebruikt… Dan zullen de mensen, als ze jou ontmoeten, Mij ontmoeten.

Wilt U Heer, dat we over Uw liefde spreken?

Ik ben wat bedeesd. Ik zou er de voorkeur aan willen geven dat men Mij raadt. Ik ben bang dat -als Ik er over ga spreken- Ik de indruk wek dat Ik Me wil opleggen.  Ook hierin zijn jullie vrij. Maar hoe groot is mijn vreugde wanneer jullie uit jezelf jullie vrijheid gebruiken om je vaker met Mij te verenigen en om onze gemeenschap zo sterk mogelijk te maken. Ik laat je komen.  Ik laat je roepen om Mij. Ik verberg Me om jullie verlangen te doen toenemen. En als jullie denken dat je verloren bent, ben Ik er met al mijn gaven!…

Ik heb je verstervingen nodig, je lasten, de smarten van je lichaam, alsof de Mijne niet toereikend waren en Ik die van jullie moest afwachten om het heil van de wereld te bewerken. Daarin is mijn behoefte gelegen om één te zijn, daarin mijn liefde. Misschien kun je het nog niet begrijpen… Maar weet dat mijn macht halt houdt voor jullie vrije wil. Vrij komen jullie naar Me toe, of vluchten jullie van Me weg. Ik zeg: vluchten, zó groot is de haast waarmee sommigen zich verwijderen wanneer ze soms mijn oproep horen. Dan durf Ik niet terug te keren… uit vrees dat Ik hun fout groter maak, en Ik wacht, want Ik weet een mogelijk berouw af te wachten bij de vrees voor het ogenblik van de dood.

Heer, ontsteek Frankrijk, ontsteek de wereld.

Zij moet het willen, zij moet alleen proberen. Mij te willen, dan zal Ik niet meer wachten om te komen. Al zolang wacht Ik! Bid zo vurig mogelijk. Help haar, help Mij. Wees het onnozele steentje, dat niemand kent, en dat een lawine in werking zet die de afgrond vult.

Verberg Me in jouw hart, alsof je Me zo zou kunnen onttrekken aan grievende beledigingen. Want die onderga Ik, vooral in het Heilig Sacrament. En bedank Me daar, aanbid en troost Me, vertel alles over jezelf zoals Ik zo dikwijls Me uitspreek bij jou… Wil je echt dat we samen één woning delen?  Want Ik heb je toestemming nodig. Zie hoezeer Ik je respekteer… en hoe Ik wacht op  je uitnodiging. Ja, de liefde…. De liefde van God!…